Ben sonsuzda sonsuz kez kaybolabildim.

Senin sonunda sonsuzun sınırlarını buldum.

Sınırlı geldi.

“Ben” de “Sen”i bulmuştum.

Sonra kayboldum sende.

Senliğinde senden eser kalmadı böylece.

Benlik peşinde koşmaktan kısır kaldı sen,

Eser veremedi senliğine.

Beni karşına almaya çalıştın o denli ruhundayken ben.

Anlatmaya yeni başlamıştın;

“Ben” demiştin ki,

Dudaklarını kapattım parmaklarımla:

“Şşşşşşt!”

Burada; benden başka “Ben” yok!

1992

SAYGILARIMLA

LAVİNYA ÖZ.