Hiçbir kova boş çıkmaz daldığı kuyudan;
Ya suyla doludur kuyu, kovanın kısmetine su düşer,
Ya da susuzdur, su bekleyene Yûsuf düşer…

Başın yerde gezip, ‘meyveler çürük’ deme
Kaldır başını, meyveler dalda.
Bak! Her şey hayrına sunulmuş,
Yeter ki Yûsuf’u kuyuda bırakma.

Umuda baş, hayra kalp üstünde yer ayır,
Yoksa hafazanallah, şer tâğût olma yolunda.
Sen nasıl yol verirsen, hayır ve şer öyle yol alır,
Müstakim olmak, hayrı ve şerri bilme yolunda.

Hayrı ve şerri bilen belli, güven O’na,
Her şey aşikâr olmaz, bilemezsin müphemi.
Gör ki; bu yolu, pişen sen mi açarsın
Yoksa eriyen şüphe mi?